Μάνα θα στ’ ομολογήσω, μάνα μου, θα σου το ειπώ
Πέντε μήνες είναι τώρα, ένα ναύτη αγαπώ.
Έφυγε με τα καράβια, π’ αρμενίζουν στο γιαλό
Βοήθησε Άγιε Νικόλα, να `ρθει πάλι με καλό.
Αχ, αυτά τα ναυτικά, μ’ έχουνε κάψει την καρδιά
Επήραν την αγάπη μου και μου τη στείλαν μακριά.
Αχ, αυτό το Ναυτικό
Μου πήρε νου και λογικό
Όποιο ναυτάκι απαντώ
Για την αγάπη μου ρωτώ.
Ναύτη μου, που πας στα ξένα και γυρίζεις στο ντουνιά
Για δεν έπαιρνες κι εμένα, να με έχεις συντροφιά.
