Σε θυμάμαι να μιλάς
να χαμογελάς
σ’ όλα αυτά που δε χρειάζονται
όταν θες
τα νερά του φεγγαριού μες στη στέρνα σου
και τον Αστερισμό της Παρθένου στη γη
σαν ναν’ σκυλί να σ’ ακολουθεί.
Να ‘ναι όλα γύρω, εδώ, κοντά, χαμηλά
να χορεύουν στην παλάμη σου
Μην προσπαθείς να ‘ρθουν όλα κοντά…
Η φωτιά που σε γέννησε
σ’ ωκεανούς που δε γνώρισες σε πάει.
Σε θυμάμαι να μιλάς
να χαμογελάς
σ’ όλα αυτά που δε χρειάζονται
όταν θες
την Αστάρτη να σταθεί
για εξώφυλλο
και στα περιοδικά να προσφέρει λωτούς
σα να ‘ναι σκυλί
να σ’ ακολουθεί.
Σε μια ψεύτρα Δαλιδά πλαστική
θα ‘χεις χάσει κάθε δύναμη.
Μην προσπαθείς
να ‘ρθουν όλα κοντά.
Η φωτιά που σε γέννησε
σ’ ωκεανούς που δε γνώρισες σε πάει.
