Τ’ όνειρο είναι μια φωτιά
σε χάρτινο καράβι
Κι εσύ μια δυνατή βροχή
που την ψυχή μου σκάβει
Το δάκρυ είναι κεραυνός
τα μάτια είναι χειμώνες
Κι εσύ του χρόνου μια στιγμή
που με παιδεύει αιώνες
Να χάνομαι στο βλέμμα σου
να παίρνει η αλήθεια χρώμα
Κι αν μ’ αρνηθείς, σαν το σπαθί
θα καρφωθώ στο χώμα
Η νύχτα είναι μια στεριά
για ναυαγούς και μόνο
Κι εσύ μια απότομη στροφή
μες στο δικό μου δρόμο
