Όποιον άντρα θέλω κι όποιονε ποθώ,
φτάνει ένα βλέμμα και τονε μεθώ.
Φτάνει να του γνέψω με το μάτι μου
και γλυκοστενάζει το κρεβάτι μου.
Κι αν κανείς με θέλει ταίρι του πιστό,
δεν τον ξαναβλέπω ούτε ζωγραφιστό.
Τον ντουνιά πικραίνω και πικραίνομαι,
είμαι ό,τι είμαι κι ό,τι φαίνομαι.
Στ’ όνειρό μου βλέπω και δεν ηρεμώ
κόκκινο λουλούδι σε βαθύ γκρεμό.
Η αγάπη είναι σαν τη γύρη του,
θα χαθώ το ξέρω για χατίρι του.
