Στο Παλαμήδι μ’ έχουνε, αμάν αμάν,
γιατί με κατατρέχουνε.
Στα σίδερα με ζωσανε, αμάν αμάν,
κι ισόβια με χώσανε.
Στ’ Ανάπλι στον Ιτσί-Καλέ, αμάν αμάν,
για σένα μ’ έχουνε καλέ.
Για σένανε με πιάσανε, αμάν αμάν,
κι άδικα με δικάσανε.
Στη φυλακή με βάλανε, αμάν αμάν,
κι απόφαση μου βγάλανε
Iσόβια πια θα χωθώ, αμάν αμάν,
γιατί εσένα αγαπώ.
Κι έτσι μπαρμπούτι και λουλά, αμάν αμάν,
ζάρια, χασίσι, μπαγλαμά,
μ’ αυτά κοιμούμαι και ξυπνώ, αμάν αμάν,
όλα τα ντέρτια μου ξεχνώ.
Στο μπαγλαμά μου τραγουδώ, αμάν αμάν,
κι εσένα δε θα ξαναϊδώ
μ’ αν τύχει όμως και θα βγω αμάν αμάν
τότε θα δεις ποιος είμαι εγώ.
Όποιον κι αν έχεις γιαβουκλού, αμάν αμάν,
μωρή σουρτούκα κουρελού,
θα πάθετε δουλειές κακές, αμάν αμάν,
κι ας έμπω στις αγροτικές.
– Γεια σου Σπυράκη μου, να χαρώ την πένα σου
