Το παλληκάρι μες στην φυλακή
περνά τις ώρες φτιάχνοντας καράβια
για μια γυναίκα λιώνει μέσα εκεί
που τ’ όνειρό του το ‘κανε ρημάδια
Κι όταν με καημό σκαλίζει
γοργοτάξιδα σκαριά
με λαχτάρα τ’ αρμενίζει
στην πικρή της αγκαλιά
Θα βάλει φλόκους κι άλμπουρα γερά
και στην μπριμάτσα την γλυκιά μορφή της
έτσι γλυκιά όπως ήταν μια φορά
προτού να δώσει σ’ άλλον την ψυχής της
