Στο πανηγύρι του τρελού ποιος θα χορέψει;
Ποιος στη φωτιά θα ρίξει πρώτος την καρδιά;
Η γριά φαφούτα, η Μαριώ, που έχει θρέψει
με το βυζί της του χωριού μας τα παιδιά.
Στο πανηγύρι του τρελού ποιος θα γελάσει,
με τον παλιάτσο που όλο πέφτει και γελά,
και με τον έμπορα που απ’ ώρα έχει βραχνιάσει,
να διαλαλεί όλου του κόσμου τα καλά;
Στο πανηγύρι του τρελού ποιος θα δακρύσει,
με το ρακένδυτο τον Γιάννη, τον μπεκρή,
που του ‘χει ο Χάρος το σημάδι του αφήσει,
όταν του πήρε μιαν αγάπη του μικρή;
Στο πανηγύρι του τρελού μιλούν οι πέτρες,
σύννεφα κλαίνε, κι ο βοριά με τον νοτιά
βγάζουνε βέλη από πύρινες φαρέτρες
και κόσμους χτίζουνε μ’ ατσάλι και φωτιά.
Στο πανηγύρι του τρελού, κάποιον προφήτη,
μου ‘παν πως κάτω στο ποτάμι θα τον βρω,
τα παλληκάρια να βαφτίζει μες στην κοίτη,
που θα πεθάνουν κάποια μέρα στο σταυρό.
Στο πανηγύρι του τρελού δεν είμαι μόνος,
ορδές ξεχύνονται στο νου μου οι λαοί,
και στην καρδιά μου σμίγει ο τόπος και ο χρόνος,
να γεννηθούν και να πεθάνουν οι θεοί.
