Κι αν σε λατρεύω, γλυκιά πατρίδα,
ποτέ δεν είδα λίγη στοργή.
Κι όλο με διώχνεις από κοντά σου
σαν το ρημάδι σε ξένη γη.
Στον τόπο αυτόν που αγαπώ
ούτ’ ένα χέρι για να πιαστώ.
Και ξενιτεύτηκα, μα δε γιατρεύτηκα
κι ήρθα, πατρίδα μου, για να σε δω,
κι ας με πληγώνεις.
Κι αν δεν ζηλεύω τις ξένες χώρες,
υπάρχουν ώρες που αγανακτώ
και θέλω πάλι να ξαναφύγω
τον εαυτό μου να ξαναβρώ.
Στον τόπο αυτόν που αγαπώ
ούτ’ ένα χέρι για να πιαστώ.
Και ξενιτεύτηκα, μα δε γιατρεύτηκα
κι ήρθα, πατρίδα μου, για να σε δω,
κι ας με πληγώνεις.
