Σκιές της πρώτης νιότης μας σε τόπους αιωρούμενους
Τζογάρουνε τη θλίψη μας και παίζουν τους χαρούμενους
Επιδεικνύουν άγνοια και επιβάλλουν έπαρση
Η πλήξη είναι καθεστώς και η σιωπή σε έξαρση.
Το πάθος τους αμείωτο και δε σηκώνει αντίλογο
Τα δόγματα ενώθηκαν και έχουν κάνει σύλλογο
Οι ευτελείς ανέδειξαν σε τέχνη την ευτέλεια
Η άλωση επέρχεται σχεδόν σαν νομοτέλεια.
Καλεσμένοι από χρόνια σ’ ένα ξέφρενο πάρτι
Σε μια χώρα που μοιάζει να κρυώνει στον χάρτη
Που τρεκλίζει πατώντας το στιλέτο μιας γόβας
Κλαδικές κι εξουσία είναι πάντα της μόδας
Συγκεντρώσεις σημαίες φωτισμένα λαμπιόνια
Ηγεσίες που παίζουν τους ανθρώπους σαν πιόνια
Οι ψυχές μες στον κάδο τα σκουπίδια στον δρόμο
Και μια πόρνη ιδέα αγκαζέ με τον νόμο.
Λάγνες ματιές και αλκοόλ ανάβουνε τα αίματα
Οι λέξεις είναι απρόθυμες να πούνε τόσα ψέματα
Οι εργολάβοι χτίζουνε ξεχνώντας τα θεμέλια
Τα ρετιρέ υψώνονται πατώντας στην αφέλεια.
Στο σπίτι μεγαλώνουνε παιδιά για φροντιστήρια
Για γήπεδα που φλέγονται και για θυσιαστήρια
Αφιονισμένοι οπαδοί που βρίζουν απ’ το πέταλο
Ψυχές που οξειδώσανε κρανία από μέταλλο.
Καλεσμένοι από χρόνια σ’ ένα ξέφρενο πάρτι
Σε μια χώρα που μοιάζει να κρυώνει στον χάρτη
Που τρεκλίζει πατώντας το στιλέτο μιας γόβας
Κλαδικές κι εξουσία είναι πάντα της μόδας.
Συγκεντρώσεις σημαίες φωτισμένα λαμπιόνια
Ηγεσίες που παίζουν τους ανθρώπους σαν πιόνια
Οι ψυχές μες στον κάδο τα σκουπίδια στον δρόμο
Και μια πόρνη ιδέα αγκαζέ με τον νόμο.
