Στο κερατσίνι δεν κοιμούνται τα παιδιά
στα κρύα σπίτια ανάβουν πάλι το μαγκάλι
το γάλα τέλειωσε, τα χρόνια αδειανά
κράτα τα όνειρα ψηλά και το κεφάλι.
Τρομπέτες πένθημες, τα κύμβαλα μουγκά
με ίδια συνθήματα στο δρόμο κατεβαίνεις
στους άλλους ντρέπεσαι, πού να `βρεις δανεικά
στης λοταρίας την ουρά να περιμένεις.
Δυο χρόνια άνεργος, τα στόρια χαμηλά
στη Δραπετσώνα δε θα σπάσει η απεργία
στα καφενεία πια κανένας δε γελά
το μεροκάματο λειψό στα ναυπηγεία.
Δυο λόγια μόνο στο σημείωμα ξερά
ταινία κι έπεσαν οι τίτλοι πια του τέλους
”πάντα στον ύπνο μου δοκίμαζα φτερά
να παραβγώ για μια φορά με τους αγγέλους”
