Το σούρουπο σαν μάλαμα
κι η πλατεΐτσα μέλι
τ’ αγόρια με το πάλεμα
κι εσύ με το φιλί·
και στο σεργιάνι γύρω σου
παρέες αρχαγγέλοι
να λιώνουν απ’ το μύρο σου
φτωχοί κι αμαρτωλοί.
Αχ, να ‘ταν και να μ’ έπαιρνε
η μάνα μου απ’ το χέρι
στα χρόνια να με φέρει
που ήμουνα παιδί·
να παίξω με τους φίλους μου
να σκίσω παντελόνια
γεια και χαρά στ’ αηδόνια
να πω σ’ ένα κλαδί.
Ο Μάρκος με το φέσι του
σταφίδες και στραγάλια
και τ’ άγαλμα στη θέση του
να μας χαμογελά·
κι εσύ με τα δυο λάζα σου
να παίρνεις τα κεφάλια
τα μάτια τα γαλάζια σου
Θεός να μας φυλά.
