Πρόσεξε, το σώμα αυτό είναι δειλό
διπλώνεται,
αναγνωρίζεται, νερό και χώμα είναι πηλός
πληγώνεται.
Τα χέρια σου να `ναι λεπτά,
τα ψεύδη σου αναιμικά
ορκίζεσαι.
Γυμνές εικόνες, ενοχές,
άγριες απότομες στροφές
βυθίζεσαι,
βυθίζεσαι.
Κοίταξε, το σώμα τούτο στο σταυρό
καρφώνεται,
μετεωρίζεται, σαν φρίκη στο αίμα ο χαμός
απλώνεται.
Είμαι απόγνωση, θυμός,
μια καταχνιά σ’ ένα γκρεμό
που κρύβεσαι.
Ήρθα κοντά σου απ’ τις σκιές
σαν φάντασμα δίχως χαρές
συντρίβομαι
συντρίβομαι.
