Εκεί σκορπισμέμη στον ύπνο μουσκεύει η ψυχή
θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράματα
και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ
σε εικόνες γεμάτες περάσματα.
Αίμα στο σώμα μου και τ’ όνειρο άσπρο
γυμνή ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις
φαντάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο
αίμα στο βλέμμα μου και τ’ όνειρο άσπρο
στο χώμα μπερδεύτηκα δεν βλέπω μ’ αρπάζεις
φωνάζω σαν νήπιο μια λέξη σαν άσ’ το
Εκεί διάλυμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή
με γέλια φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα
και μ’ ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ
γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα
Να ‘μαι και να ‘μαι, φωνάζω κοντά στον καθρέφτη
γυναίκα από πέτρα μα ψυχή βιασμένη
κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη
να ‘μαι και να ‘μαι, ψελλίζω μπροστά στον καθρέφτη
διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη
και κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει
να ‘μαι και να ‘μαι υστερίζω σιμά στον καθρέφτη
τον χτυπώ με γροθιά και με βλέπω σπασμένη.
Ξυπνώ μουσκεμένη κοντά σ’ ένα κάλπικο ψεύτη.
Ξυπνώ μουσκεμένη…
