Καίγεται ο κάμπος
καίγεται απ’ τον ήλιο
καίγεται απ’ τη δίψα μας
Και στου χωριού την εκκλησιά
του Σταυρωμένου η πληγή
ξανάρχισε να στάζει
κι ο ήλιος μας λησμόνησε
κι αργεί να βασιλέψει
Μάτωσε ο κάμπος
μάτωσε απ’ τον θρήνο
μάτωσαν τα μάτια μας
Και στου χωριού την εκκλησιά
στέναξε η μάνα η Παναγιά
και μάτωσε η πλάση.
Κι ο ήλιος μας λησμόνησε
κι αργεί να βασιλέψει
Μαύρισε ο κάμπος
μαύρισε απ’ την έγνοια
μαύρισε απ’ το δίκιο μας
Και στου σπιτιού μας την αυλή
ούτε ένα αστέρι, ούτε πουλί
πικρά να κελαηδήσει.
Και το φεγγάρι βιάζεται
Θεέ μου να ξημερώσει καίγεται ο κάμπος
καίγεται απ’ τον ήλιο
καίγεται απ’ τη δίψα μας
Και στου χωριού την εκκλησιά
του Σταυρωμένου η πληγή
ξανάρχισε να στάζει
κι ο ήλιος μας λησμόνησε
κι αργεί να βασιλέψει
Μάτωσε ο κάμπος
μάτωσε απ’ τον θρήνο
μάτωσαν τα μάτια μας
Και στου χωριού την εκκλησιά
στέναξε η μάνα η Παναγιά
και μάτωσε η πλάση.
Κι ο ήλιος μας λησμόνησε
κι αργεί να βασιλέψει
Μαύρισε ο κάμπος
μαύρισε απ’ την έγνοια
μαύρισε απ’ το δίκιο μας
Και στου σπιτιού μας την αυλή
ούτε ένα αστέρι, ούτε πουλί
πικρά να κελαηδήσει.
Και το φεγγάρι βιάζεται
Θεέ μου να ξημερώσει
