Σ’ αυτό το έρμο το μονοπάτι
κοντά σου πες μου πως βρέθηκα,
με μαύρα δάκρυα το ‘χω ποτήσει
και τη ζωή μου βαρέθηκα.
Μ’ έφαγες, μ’ έφαγες, που να μη δεις χαΐρι,
για το φέρσιμό σ’ αυτό θα κάνω χαρακίρι,
μ’ έφαγες, μ’ έφαγες, που να μη δεις χαΐρι,
για το φέρσιμό σου αυτό θα κάνω χαρακίρι.
Ήτανε μεγάλη η αδικία,
μα πιο μεγάλη η συμφορά,
στα μαύρα χέρια σου, καρδιά μπαμπέσσα,
δε ξαναπέφτω άλλη φορά.
Μ’ έφαγες, μ’ έφαγες, που να μη δεις χαΐρι,
για το φέρσιμό σου αυτό θα κάνω χαρακίρι.
Θα ‘ρθει μια μέρα το μονοπάτι,
που θα σε φέρει μπρος στο γκρεμό,
να κάνεις εύχομαι, αυτό που κάνω,
για να γνωρίσεις το άδικο.
Μ’ έφαγες, μ’ έφαγες, που να μη δεις χαΐρι,
για το φέρσιμό σου αυτό θα κάνω χαρακίρι.
