Εσύ που αρνείσαι να το δεις ότι μεγάλωσα
και νιάτα, δόξες κι ομορφιές πως τα ανάλωσα,
βάζεις εμπόδια και λες “δεν πάμε παραπέρα”
εδώ θα μείνουμε στο χθες, να κλαίμε νύχτα μέρα,
να κλαίμε νύχτα μέρα.
Αυτή η άποψη ζωής σ’ εμένα δεν ταιριάζει
θέλω να φύγω από ‘δω που η καρδιά λιμνάζει,
σ’ ευχαριστώ που μ’ έφερες όμως μέχρις εδώ,
άσε με τώρα από ’δω να σ’ οδηγήσω εγώ,
σ’ ευχαριστώ που μ’ έφερες όμως μέχρις εδώ,
άσε με τώρα από ’δω να σ’ οδηγήσω εγώ,
να σ’ οδηγήσω εγώ.
Σ’ ευχαριστώ που μ’ έφερες όμως μέχρις εδώ,
άσε με τώρα από ’δω να σ’ οδηγήσω εγώ,
σ’ ευχαριστώ που μ’ έφερες όμως μέχρις εδώ,
άσε με τώρα από ’δω να σ’ οδηγήσω εγώ,
να σ’ οδηγήσω εγώ.
