Πίνω κρασί της μοναξιάς και γεύομαι τις πίκρες
λέω για τους μικρούς της γης και τις στερνές ελπίδες
και λέω το τραγούδι μου, καλός να γίνει ο κόσμος…
Γεια σου καρδιά μου ξέχειλη
καρδιά μου ζουρλαμένη
μέσα στου κόσμου τις καρδιές
βαθιά ‘σαι ριζωμένη.
Τον ήλιο έχω στην καρδιά
και το Θεό στα χέρια
κι είναι τα λόγια μου σπαθιά
και κοφτερά μαχαίρια.
