Τον πλούσιο Γιώργη ήβρηκα
στα όρη κι εκοιμάτο
Κι είχε τ’ αέρι πάπλωμα
και το χαλίκι στρώμα
Και τ’ αργυρόν του το σπαθί
ώρηο προσκεφαλίδι
Σιμώνω και ξυπνώτονε λέω του
«Γιώργη γεια σου
Ίντα γυρεύγεις Γιώργη επά
εις την ξερομαδάρα;»
«Τα στείρα μας εχάσαμε
κι ήρθα να τα γυρεύγω
κι έπιασ’ αντάρα στα βουνά
και καταχνιά’ ς ται ρίζες
και περπατώ θλιφτά θλιφτά
και παραπονεμένα.
