Παραπονεμένα κλαίει απόψε ο βοριάς
και χτυπάει τα φύλλα της καρδιάς
τέτοιες ώρες μου ‘ρχεσαι στο νου
και πεθαίνω που ‘σαι αλλουνού
Παραπονεμένα κλαίει απόψε ο βοριάς
και χτυπάει τα φύλλα της καρδιάς
τέτοιες ώρες σε αναζητώ
και κυλάει το δάκρυ μου καυτό
Τον πόνο που με καίει
ποιος του τον είπε του βοριά
και μες τη νύχτα κλαίει
και μου σπαράζει την καρδιά
Ο καημός της νύχτας είναι κρύος και βουβός
και στη μοναξιά μου ναυαγός
να γινόταν να ‘σουνα εσύ
στου καημού το πέλαγος νησί
Ο καημός της νύχτας είναι κρύος και βουβός
και στη μοναξιά μου ναυαγός
με λαχτάρα να αναζητώ
το δικό σου χέρι να πιαστώ
Τον πόνο που με καίει
ποιος του τον είπε του βοριά
και μες τη νύχτα κλαίει
και μου σπαράζει την καρδιά
