Άσπρο κερί τσ’ ανάστασης υγιέ μου
μη λιώσης μη γαριώσεις καντιφέ μου
ε χρυσοπράσινε μου αητέ χαρά μου
από πού να σ’ ανημένω έρωντά μου
Για σένα εβουλήσανε παιδί μου
οι βάρκες και τα πλοία γιασεμί μου
για κάμε κίνημα να `ρθεις καλέ μου
να σ’ ακλουθού κι άλλοι κληρωτέ μου
θαλασσοπαρμένε μου υγιέ μου
από πού να σ’ ανημένω χρυσογέ μου
Κρίμα το κρίνο να χαθεί παιδί μου
το ρόδο να μαδήσει γιασεμί μου
υγιέ μου Ιδομενέα μου χαρά μου
ανθέ τω γαρεφάλω έρωντά μου.
Σα τη καλή νοικοκερά μου παιδί μου
που χάσει τη βελόνα γιασεμί μου
ε και τη δαχτυλίθρα τσι υγιέ μου
απού το κοφινάκι διαλεχτέ μου.
Πώς να μπαλώσω τη δουλειά χαρά μου
και πώς να την αράψω έρωντά μου
Εγώ θερίζω δάκρυα παιδί μου
και θεμωνιάζω πρίκες γιασεμί μου.
Εγώ εκαταδικάστηκα παιδί μου
χειμώνα καλοκαίρι δύστυχή μου
για να φορώ ή το γαμπά καλέ μου
για το βαρύ σου πένθος καντιφέ μου
Υγιέ μου Ιδομενέα μου καλέ μου
από πού να σ’ ανημένω αμοιρέ μου
οντέ θα βρη ο ήλιος κανακάρη μου
από το ποτηράκι* παλληκάρι μου
θα σ’ ανημένω για να `ρθεις υγιέ μου
Ρεθεμνιανέ μου αέρα καντιφέ μου
