Τέσσερα χρόνια ζούμε χωρισμένοι
κι είμαι χλωμή και μαυροφορεμένη
χωρίς σημόνι τσι ζωής βοσκέ μου
έφυγες κι άφηκές με διαλεχτέ μου.
Μακρύ σκοινί μου τόφηκες βοσκέ μου
αχ! Ψηλομαδαρίτη, άμοιρέ μου
Πουλιά κι αυγά μου τάφηκες χαρά μου
και πως θα τ’ αναθρέψω έρωντά μου
έξη παιδάκια ορφανά καλέ μου
και παραπονεμένα αμοιρέ μου
Τέσσερα στο δημοτικό τ’ αρνάκια μου
τα παραπονεμένα τα παιδάκια μου
Έχω και την Ελένη μου τη νια μου
δευτέρα γυμνασίου η Ρωμιά μου
Μεγάλωσε ο Γιάγκος μας βοσκέ μου
και έγινε βοσκάκι διαλεχτέ μου
και έγινε βοσκάκι το αντράκι μου
και Ψηλομαδαρίτης το βοσκάκι μου
Αυτό λογιάζουν για μπαμπά βοσκέ μου
τα ορφανά παιδιά μας διαλεχτέ μου.
