Οι αγάπες που πέρασαν την πίκρα με κέρασαν
και φύγαν από μένα μακριά.
Με χάδια με τύλιξαν, τα χείλη μου φίλησαν
κι έμειν’ η θλίψη στην καρδιά.
Με του έρωτα το τρένο θέλω να με πάρετε μαζί.
Στο βαγόνι που φωτίζει, είμαι μια ψυχή που με βασανίζει.
Η τύχη με γέλασε, κρυφά με προσπέρασε,
ο έρωτας παιδεύει και περνά.
Τα λόγια σκορπίζουνε, τα μάτια δακρύζουνε,
παγώνει η ανάσα στο βοριά.
Με του έρωτα το τρένο θέλω να με πάρετε μαζί.
Στο βαγόνι που φωτίζει, είμαι μια ψυχή που με βασανίζει.
