Σε ποιο λουλούδι κρύβεται του γέλιου σου το χρώμα
να σκύψω να τ`αφουγκραστώ, να μυριστώ το χώμα;
Να γαληνέψω την καρδιά, τ’ αγρίμι της φυγής σου
και να δροσίσω τον καημό στη φλέβα της φωνής σου.
Τα λόγια σου να θυμηθώ και μια παλιά συνήθεια
που μια ανάσα χώριζε το ψέμα απ’ την αλήθεια.
Σε ποιας βροχής τον πυρετό, σε ποιας χαράς το κύμα
περήφανα να περπατά τ’ ανάλαφρό σου βήμα;
Κι όταν φωτίζει η μοναξιά το βλέμμα σου σαν πρώτα
νιώθω θ’ ακούσω, μάτια μου, το χτύπο σου στην πόρτα.
