Του καπετάνιου η φωνή
ακούστηκε ένα βράδυ
να λέει της μοίρας, κύματα
βγάλτε με απ’ το σκοτάδι.
Να μπω στου κόσμου την αυλή
να πω μια ιστορία,
για τα σκαριά τα γέρικα
που χάσαν την πορεία.
Σήκω κι η νύχτα σου ‘φερε
μαντάτο από τα ξένα,
καράβι είδε στ’ ανοιχτά
με τα πανιά ανοιγμένα.
