Του Πειραιά τα δειλινά
ποιος ναυτικός τα λησμονά
φέρνει την Ζέα στο μυαλό
και τον γαλάζιο ουρανό
Τα ‘χει στο νου του όλα
σαν όνειρο γλυκό
και έχει την Ζέα στο μυαλό
και τον γαλάζιο ουρανό
σαν ταξιδεύει κάπου στον ωκεανό
Κι αν ταξιδεύει ωκεανούς
που μερικού δεν βάζει ο νους
Νέα Υόρκη, Καναδά, Ζαμάϊκα και Βενετιά
σ’ όποιο λιμάνι βγαίνει
και πίνει και γλεντά
Νέα Υόρκη, Καναδά, Ζαμάϊκα και Βενετιά
τον όμορφο Περαία ποτέ του δεν ξεχνά
Ποιος ναυτικός τα λησμονά
του Πειραιά τα δειλινά
θυμάται στέκια γραφικά
κάτι κουτούκια ναυτικά
κι η σκέψη του πηγαίνει
σε χρόνια παιδικά
θυμάται στέκια γραφικά
κάτι κουτούκια ναυτικά
και στην καρδιά ξυπνούνε
χιλιάδες μυστικά
