Τον κόσμο τον αντέχουμε
γιατί μας διάλεξε
και στα χέρια μας πετράδι
το απόλυτο σκοτάδι
σαν κισσός που γύρω απλώνει
μας ενώνει.
Πέφτει πάνω μας του χρόνου η σκιά
μας γελά και μας δροσίζει
μας κερδίζει.
Τα λάθη μας τα αρχοντικά
τα σταυρωτικά φιλιά
οι συνήθειες, οι βδέλλες
οι μεταξωτές κορδέλες
πριν αλέκτωρ τρεις λαλήσει
θα ‘χουν σβήσει.
Μα κάτι από μας
τα λόγια της καρδιάς
ψιθυρίσματα θα γίνουν
και θα μείνουν.
