Τρέφομαι με χώμα και νερό
να ποτίσω το μέσα μου βλαστό
της αγάπης που άργησε.
Για να ακούσω στο στέρνο στήνω αυτί
κάθε βράδυ με την ίδια προσμονή
για να δω αν άνθισε.
Κι όταν φτάσει, φτάσει η στιγμή
άραγε είν’ αληθινή ή μήπως η ανάγκη με γέλασε.
Βρέχομαι με λάδι και ποτό
να βαφτίσω της πλάνης τον καρπό
να τον πω έρωτα.
Τρέπομαι σε άθλια φυγή
σε κρεβάτια πλυμένα με κρασί
νόθο να πιω έρωτα.
Κι όταν φτάσει, φτάσει η στιγμή
άραγε είν’ αληθινή ή μήπως η ανάγκη με γέλασε.
