Τρεις καλοήροι Κρητικοί και τρεις `που τ’ Άγιον Όρος
καράβιν αρματώσανε.
Καράβιν αρματώσανε με το Χριστός Ανέστη
και με το Κύρ’ ελέησον
και με το Κύρ’ ελέησον στην Κρήτη για να πάσι.
Κι ο ναύτης τους αρρώστησε
κι ναύτης τους αρρώστησε στου καραβκιού την πλώρη
δεν έχει μάναν να τον κλαί’.
Δεν έχει μάναν να τον κλαί’, κύρην να τον λυπάται
μήτ’ αδερφόν, μήτ’ αδερφήν
μητ’ αδερφόν, μήτ’ αδερφήν να τον μοιρολοάται
τον κλαίει ο καπετάνιος του
τον κλαίει ο καπετάνιος του, τον νιόν το παλληκάρι.
Αχ, σήκου πάνω ναύτη μας
αχ, σήκου πάνω ναύτη μας, σήκου να κουμπασάρεις.
Πκιάστε με για να σηκωθώ
πκιάστε με για να σηκωθώ, και βάλτε με να κάτσω
και φέρτε μου τη χάρτα μου
και φέρτε μου τη χάρτα μου, τον αργυρόν κουμπάσον
να κουμπασάρω τον καιρόν.
Να κουμπασάρω τον καιρόν, να βγούμε σε λιμάνι.
Θωρείτ’ εκείνα τα βουνά;
Θωρείτ’ εκείνα τα βουνά, ανάμεσα να πάτε
δεξιά ρίξτε την άγκυραν.
Δεξιά ρίξτε την άγκυραν, κι αριστερά εμέναν
κι εσείς μικρά ναυτόπουλα
κι εσείς μικρά ναυτόπουλα να βγάλετε το μνήμαν
να μη το βγάλετε μακράν.
Να μη το βγάλετε μακράν, κοντά στο παραγιάλι
να μ’ αχτυπούν τα κύματα
να μ’ αχτυπούν τα κύματα, να `χω δροσιά μεάλην.
Να μ’ αχτυπούν τα κύματα.
