Διάλεξα για θάλασσα δικιά μου
να ‘χω για να πνίγομαι
το στερνό το βλέμμα σου
το πιο βαθύ
Μια φορά μου είχες δείξει
πως μ᾽ αλμύρα ο ώμος βρέχεται
αχ ψυχή μου έρχεται
τρύπιος ουρανός
Πως γίνονται όλα ξένα τ᾽ αγαπημένα
που τα πηγαίνει ο καιρός
κράτα με με κυκλώνει ο ουρανός
θα φύγω πάνω σαν καπνός
Στα παράθυρα των τραίνων
νυσταγμένα ξεμακραίνουνε
τα βουβά τα πρόσωπα, τα μαγικά
Άδειασε ο κόσμος
που κοιμάμαι τώρα και που χάραξε
αχ ζωή μου άλλαξες
μα θα σε βρω ξανά
