Μια τσαχπίνα μαυρομάτα, που καρδιές κάνει κομμάτια,
έχει βάλει σε μπελάδες,
έχει βάλει σε μπελάδες, στο κουρτέ πολλούς τους μάγκες.
Εκαθόταν ένα βράδυ, στο τέκε μ’ ένα αλάνι,
κι εφουμάριζε μαυράκι,
κι εφουμάριζε μαυράκι, αγκαλιά με το βλαμάκι.
Γύρω τους πεντ’ έξη μάγκες, όλο ‘κάναν ματσαράγκες,
το αλάνι να τουμπάρουν,
το αλάνι να τουμπάρουν και το σκάφρο να του πάρουν.
Μα ο βλάμης παίρνει πρέφα και τους λέει, πιάστε ρέστα,
τη τσαχπίνα όποιος πειράξει,
τη τσαχπίνα όποιος πειράξει, τι ζωή του να ξεγράψει.
