Τσικίτα Τιμπώ

Χωρίς κανένα ταμπού κι ενδοιασμό
θα συνδεθώ με την Τσικίτα Τιμπώ.
Θα την πιάσω στη σκηνή,
θα της κλέψω τη φωνή
και θα την ρίξω απ’ το σκαμπό.

Θα με ρωτάνε:
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
“Yes she is”
τακ, τακ, τακ,
Τσικίτα Τιμπώ.

Χωρίς κανένα ταμπού κι ενδοιασμό
θα σπιτωθώ με την Τσικίτα Τιμπώ.
Θα την πάρω ξαφνικά,
θα τη ζω με δανεικά
σαν τους «Αθλίους» του Βίκτωρος Ουγκό.

Θα με ρωτάνε:
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
“Oui, c’est elle”
τακ, τακ, τακ,
Τσικίτα Τιμπώ.

Χωρίς κανένα ταμπού κι ενδοιασμό
θα μισηθώ με την Τσικίτα Τιμπώ.
Θα με πάρουν οι λυγμοί,
θα με ζώσουν δισταγμοί,
μα από την πίσω πόρτα θα της βγω.

Θα με ρωτάνε:
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
“Si, si é lei”
τακ, τακ, τακ,
Τσικίτα Τιμπώ.

Χωρίς κανένα ταμπού κι ενδοιασμό
θα απαρνηθώ την Τσικίτα Τιμπώ.
Θα της βάλω μακιγιάζ,
θα την κάνω αμπαλάζ
και θα την κρύψω μες στο καπό.

Θα με ρωτάνε:
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
Πού είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
“Jawohl, sie ist”
τακ, τακ, τακ,
Τσικίτα Τιμπώ.

Χωρίς κανένα ταμπού κι ενδοιασμό
με την Τσικίτα Τιμπώ θα ταυτιστώ.
Θα την ψάχνω την αυγή,
θα την βρίσκω στην κραυγή,
μες στον καθρέφτη σαν τρελός θα τη ζητώ.

Θα με ρωτάνε
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
Είν’ η Τσικίτα Τιμπώ;
Τακ, τακ, τακ,
ήμουν εγώ!