Σαν τσολιαδογκόμενα ήρθες και σε μένα
σε σκοπιά όπως εγώ κάστρο του θανάτου
γύριζες στ’ ανάκτορα και το ‘παιζες παρθένα
και με πολιορκούσες ένα δίωρο Σαββάτου.
Αχιλλέα δε με λένε
μα με χτύπησες στη φτέρνα
και τα όνειρά μου πήρες
και τα πέταξες στη στέρνα.
Είχες το τηλέφωνο σε χαρτί γραμμένο
στου Μπακάκου ραντεβού να σε περιμένω
πήγα και περίμενα μα είχες στείλει άλλη,
μια τρελή ξαδέρφη σου φίλη του μπακάλη.
Αχιλλέα δε με λένε
μα με χτύπησες στη φτέρνα
και τα όνειρά μου πήρες
και τα πέταξες στη στέρνα.
Σαν τσολιαδογκόμενα ήρθες ξανά ήρθες
μ’ ένα φακελάκι για να με παρηγορήσεις
τους γιατρούς θυμήθηκα πριν το χειρουργείο
παίρνω τα όνειρά μου να ‘χω κάτι πριν να φύγεις.
