Των φίλων τα σπίτια τις δύσκολες ώρες
γνωστά καταφύγια.
Φωλιά για δραπέτες σε ονείρων κυνήγια.
Των φίλων τα σπίτια τις κρίσιμες ώρες
φωλιά για σπουργίτια που θέλουν ξενύχτια
τις ζόρικες νύχτες.
Στις άγριες τις μπόρες τι θα ‘μασταν πες μου
χωρίς τα τραγούδια που παίρνουν τον πόνο
στων φίλων τα σπίτια.
Κι αν σου έχω κάνει κάτι τελευταία να το πεις.
Πολλές φορές σ’έχω πληγώσει άθελά μου.
Μονάχα ένα πράγμα απόψε μη μου αρνηθείς
να μείνω σπίτι σου κι εσύ εδώ κοντά μου.
Να μοιραστούμε ως το πρωί τα βάσανά μου
Που αλλού μπορώ να εμπιστευτώ τη μοναξιά μου;
Των φίλων τα σπίτια και μέρες και νύχτες
κρυψώνα για λόγια,σκληρά και επιστήθια
του φόβου δραπέτες.
Τι θα ‘μασταν πες μου χωρίς τους καθρέφτες
που δείχνουν τον δρόμο και διεύθυνση δίνουν
στων φίλων τα σπίτια.
Κι αν σου έχω κάνει κάτι τελευταία να το πεις.
Πολλές φορές σ’έχω πληγώσει άθελά μου.
Μονάχα ένα πράγμα απόψε μη μου αρνηθείς
να μείνω σπίτι σου,να μείνεις αγκαλιά μου.
Να μοιραστούμε ως το πρωί τα βάσανά μου
Να μείνω σπίτι σου κι εσύ εδώ κοντά μου.
Που αλλού μπορώ να εμπιστευτώ τη μοναξιά μου;
