Η γάτα είχε δέκα ουρές – πόσες ζωές δεν ξέρω –
μ’ έναν προφήτη γέρο σαλιάριζε προχθές.
Χορεύντας μπολέρο, χαϊδεύοντας σκιές
της φάνηκε πως είδε στο βάθος του διαδρόμου φως
– μούχρωμα άλλου κόσμου –
στο άντρο του τρόμου ο ψυχοβγάλτης ζει.
Η σαύρα φτιάχνει δέκα γραμμές – στις χαρακιές δεν μένω –
μ’ έναν αλήτη ξένο αντάλλαξε μπουνιές
δαμάζοντας το φρένο, διατάζοντας ορμές
εκπέμπει η αράχνη – πληγή του διαδικτύου – φως
– μούγκρισμα άλλου κόσμου –
δραπέτης του Θείου ο εφιάλτης ζει.
‘Ο, τι ανακαλύπτεις υπάρχει,
ανάβει η φλόγα και σβήνει συνεχώς.
Η σβούρα πήρε έξι στροφές – κάποιες φορές θυμώνω –
μάρτυρες σ’ ένα φόνο μετρούσαν γρατζουνιές…
Αντέχοντας τον πόνο, ωχροί αλχημιστές
προκάλεσαν αλήθεια με μια ανάσα μόνο, φως
– κούρντισμα σ’ άλλο τόνο –
χωρίς οξυγόνο ο ακροβάτης ζει.
‘Ο, τι ανακαλύπτεις υπάρχει,
ανάβει η φλόγα και σβήνει συνεχώς.
Η πέτρα είχε δέκα ρωγμές – βέρες λευκές παράγω –
σ’ έναν αθώο μάγο τελειώσαν οι στροφές.
Ξαπλώνοντας στον πάγο, απλώνοντας γητειές
– χρωστάει η λεπίδα λαμπρό στην ιστορία φως –
Όραμα είδα πλάνο,
τον χρόνο μου χάνω
κερδίζοντάς τον.
