Πάντα πονεμένη, πάντοτε κλαμένη,
τι σε βασανίζει θέλω να μου πεις,
άνοιξ’ την καρδιά σου, πες τα μυστικά σου,
ίσως σε βοηθήσω να παρηγορηθείς.
Πες μου τι κρύβεις μες στην καρδιά σου,
πες μου γλυκιά μου τι έχεις κι όλο κλαις,
τι να ‘ναι εκείνο που σε πληγώνει
και μαραζώνεις κι εμένα δεν το λες.
Τώρα που ‘σαι νέα, όμορφη κι ωραία,
γλέντα απ’ το βράδυ μέχρι το πρωί,
μη στεναχωριέσαι και μην τυραννιέσαι,
έτσι είν’ ο κόσμος και η παλιοζωή.
Πες μου τι κρύβεις μες στην καρδιά σου,
πες μου γλυκιά μου τι έχεις κι όλο κλαις,
τι να ‘ναι εκείνο που σε πληγώνει
και μαραζώνεις κι εμένα δεν το λες.
