Τώρα που φεύγεις μακριά
μου παίρνεις την αγάπη
κι αφήνεις μόνο το φαρμάκι
μες στη δική μου την καρδιά.
Και πως θ’ αντέξω τον καημό,
θα ‘ναι η πίκρα μου βουνό.
Μέρες και νύχτες θα μετρώ,
με την ελπίδα εγώ θα ζω
πως πάλι θα σε ξαναδώ
και θα σε καρτερώ.
Τώρα που φεύγεις μακριά
μου παίρνεις την ψυχή μου,
κι αφήνεις μέσα στη ζωή μου
το δάκρυ και την ερημιά.
Και πως θ’ αντέξω τον καημό,
θα ‘ναι η πίκρα μου βουνό.
Μέρες και νύχτες θα μετρώ,
με την ελπίδα εγώ θα ζω
πως πάλι θα σε ξαναδώ
και θα σε καρτερώ.
