Τώρα που σ’ έχω ανάγκη
σαν το παιδί τη μάνα
γιατί μ’ εγκαταλείπεις
στον πόνο και στο κλάμα.
Όλα τα δηλητήρια να τα ‘πινα χαρμάνι,
δε θα ‘κανε την πίκρα που μου ‘δωσες εσύ,
όταν μου είπες “φύγε, ο έρωτάς μας φτάνει”
γιατί η καρδιά σου τώρα με διώχνει, με μισεί.
Τώρα που σ’ έχω ανάγκη
σαν το παιδί τη μάνα
γιατί μ’ εγκαταλείπεις
στον πόνο και στο κλάμα.
Το πιο μεγάλο έγκλημα είναι η αχαριστία,
αυτά τα λόγια μόνο, πριν φύγω, θα σου πω,
κι αν μια καρδιά ματώνεις χωρίς καμιά αιτία,
εγώ και να πεθαίνω, εσένα θ’ αγαπώ.
Τώρα που σ’ έχω ανάγκη
σαν το παιδί τη μάνα
γιατί μ’ εγκαταλείπεις
στον πόνο και στο κλάμα.
