Τώρα που το ‘χεις δίπορτο
και πας και σ’ άλλη πόρτα,
δεν με προσέχεις άλλο πια,
δεν μ’ αγαπάς σαν πρώτα,
αχ, δεν μ’ αγαπάς σαν πρώτα.
Εγώ σου το ‘πα ξάστερα
πως αν στραβοπατήσεις
θα γίνουμ’ από δυο χωριά
κι ας με περιφρονήσεις,
αχ, κι ας με περιφρονήσεις.
Τέτοια ζωή που άρχισες
πρέπει να καταλήξεις,
ρεζέρβα εγώ δε γίνουμαι,
το δίπορτο ν’ αφήσεις,
αχ, το δίπορτο ν’ αφήσεις.
