Τζιβαέρι μου

Πόσο σ’ αγαπώ, τζιβαέρι μου,
άσπρο κορδελάκι θα κλέψω
για να δέσω το καλοκαίρι μου
και χαντρούλες να σ’ το φιλέψω.

Στην αυλή ξεραίνονται σύκα,
η βανίλια δεν έχει γλύκα,
στείλε το δικό σου σερμπέτι
με τον πιο πιστό υπηρέτη σου.

Απ’ το κεντητό πασουμάκι σου
βγαίνει η αχτίδα το βράδυ
και πάνω στο ροζ το νυχάκι σου,
κάνει βόλτες μέσ’ στο σκοτάδι.

Νύχτες δίχως ύπνο τις νιώθω,
μέρες με γεμίζουνε πόθο
και ο ναργιλές δε σε φτάνει
να σε φέρει ως το ντιβάνι μου.

Με το φιλντισένιο καράβι μου,
φτάνω στο μικρό σου λιμάνι
και σ’ ανοζητάνε οι σκλάβοι μου
και τού λιμανιού οι ζητιάνοι.

Τους πληρώνω όλους με γρόσια
και τους εξορκίζω στα όσια
να σε βρουν πού είσαι κρυμμένη,
γλυκό · πικρό · αγαπημένη μου.

Πόσο σ’ αγαπώ, τζιβαέρι μου,
άσπρο κορδελάκι θα κλέψω
για να δέσω το καλοκαίρι μου
και χαντρούλες να στο φιλέψω.

Πόσο σ’ αγαπώ, τζιβαέρι μου…
Πόσο σ’ αγαπώ, τζιβαέρι μου