Χρόνια η αγάπη μας πετά στα σκοτεινά,
μέσα στη νύχτα το σκοτάδι τον χιονιά,
χάθηκαν τόσα δειλινά, ο πυρετός μας κυβερνά,
και η χαρά μονάχα δίπλα μας περνά.
Χαλάλι ότι έδωσα, χαλάλι,
δεν συνηθίζω υπερβολές,
κυρίες είναι λίγες λέω πάλι,
ενώ γυναίκες είναι πολλές.
Με τι κουράγιο να βαδίσουμε μπροστά,
ένα δεσμό δεν τον μετρήσαμε σωστά,
είναι ανάγκη να σου πω, ότι κι αν γίνει σ’ αγαπώ,
για όσα ζήσαμε ποτέ δε θα ντραπώ.
