Εσύ που ανάθρεψες παιδιά
με κόπους και μ’ αγώνες
και σαν τα φύλλα σκόρπισαν
οι μπόρες κι οι χειμώνες.
Χαμογέλασε, πατέρα,
ξημερώνει άλλη μέρα,
και στην άδεια αγκαλιά σου
θα ξανάρθουν τα παιδιά σου.
Η κόρη μες στην ξενιτιά,
στις θάλασσες οι γιοί σου
και μες στο σπίτι η γριά,
φαρμάκι το κρασί σου.
Χαμογέλασε, πατέρα,
ξημερώνει άλλη μέρα,
και στην άδεια αγκαλιά σου
θα ξανάρθουν τα παιδιά σου.
