Χάνομαι πάλι μέσα σε δρόμους
Που σκορπίζουν το μυαλό
Κι όλο παιδεύω και σημαδεύω
Τη ζωή μου κι απορώ
Σε ποιο Θεό τώρα πιστεύω
Και ποιας σιωπής σεντόνι κλέβω
Μήπως και δέσω
Το σπασμένο μου φτερό
Κι αν γείρει η ζυγαριά στο γεια
Και όλα πάρουνε φωτιά
Από έρωτα ας τελειώνω
Κι αν γείρει η ζυγαριά στο γεια
Μέσα σε θάλασσα πλατιά
Τον εαυτό μου θα σκοτώνω
Χάνομαι πάλι μέσα σε δρόμους
Που σκορπίζουν το μυαλό
Σε ώρες χαμένες χαραμισμένες
Γκρεμισμένες στο κενό
Όμως του έρωτα το κύμα
Ξέρει και δήμιο και θύμα
Κι έχει γι’ αντίλαλο
Το κρίμα το σκληρό
