Χαράματα μες στη δική σου γειτονιά
με φέρανε τα βήματα μου τα βαριά.
Ένα σκουπίδι από σένα πεταμένο
λίγη συμπόνια να μου δείξεις περιμένω,
χαράματα μες στη δική σου γειτονιά.
Να βγεις στο παραθύρι να με δεις
και είμαι βέβαιος θα λυπηθείς.
Έχεις καρδιά στα στήθη σου
κι όσο σκληρή κι αν είναι
ίσως πονέσει και μου πεις
έλα κοντά μου, έλα κοντά μου μείνε
και βάλε με να κοιμηθώ σε μια γωνιά.
Χαράματα μες στη δική σου γειτονιά
έχω στ’ αλήθεια μετανιώσει τώρα πια
και όσα σφάλματα έχω κάνει ξέχασε τα
με την αγάπη τη δική σου σκέπασε τα
συγχώρεσε με και κακία μην κρατάς.
Να βγεις στο παραθύρι να με δεις
και είμαι βέβαιος θα λυπηθείς.
Έχεις καρδιά στα στήθη σου
κι όσο σκληρή κι αν είναι
ίσως πονέσει και μου πεις
έλα κοντά μου, έλα κοντά μου μείνε
και βάλε με να κοιμηθώ σε μια γωνιά.
