Ήρθε η ώρα να χαθείς βαθιά στα σωθικά μου
όχι χαμένος τόσο δα όχι ποτέ χαμένος
θα φύγεις απ’ τα μάτια μου θα πας στα μυστικά μου.
Πώς το ‘λεγες και γέλαγα
πώς ήτανε μη ξεχάσω
αϊ στην ευχή τα πέλαγα
πέτα και θα σε φτάσω
πώς το ‘κανες και γέλαγα
πώς το ‘λεγες.
Μη σε πονάει ο καιρός κι άνοιξε τα φτερά σου
δε σε χωράει το παρόν το πάντα σε χωράει
θα παίρνω εγώ το όνειρο να έρχομαι κοντά σου.
Χαρταετοί
στ’ ουρανού την αγκαλιά
χωρίς γιατί
δίχως πώς παντοτινά
χαρταετοί
στης αγάπης τα σκοινιά
