Στης φτώχειας μου τη σίγουρη καλύβα
δεν σ’ άρεσε να ζεις νοικοκυρά
σε πλάνεψαν τα πλούσια στολίδια
και πήρες μονοπάτια πονηρά.
Τη στράτα που διάλεξες, τη διάλεξαν κι άλλες
μα όλες πατήσανε σε χάρτινες σκάλες
Σε χάρτινες σκάλες σκεπασμένες με χρυσό
κι όσες πατάνε πέφτουν μέσα στο γκρεμό
Δε σκέφτηκες στο τέλος τι θα πάθεις
στη λάσπη θα βρεθείς σιγά σιγά
θα θέλεις στην καλύβα να ξανάρθεις
λυπάμαι θα ’ναι όμως πια αργά.
Τη στράτα που διάλεξες, τη διάλεξαν κι άλλες
μα όλες πατήσανε σε χάρτινες σκάλες
Σε χάρτινες σκάλες σκεπασμένες με χρυσό
κι όσες πατάνε πέφτουν μέσα στο γκρεμό
