Τόση σκοτεινιά κι είμαι μόνος,
σε στενό κελί σκύβει ο χρόνος,
έτσι νιώθω από τότε που λείπεις,
σ’ άλλη αγκαλιά που ανήκεις,
έτσι νιώθω από ‘κείνη τη μέρα
νύχτα και πονώ,
έτσι ζω από ‘κείνη τη μέρα
που το λάθος μου έγινε σφαίρα,
στην καρδιά βρήκε τον έρωτά μας,
ράγισα στα δυο.
Μ’ έκανες χίλια κομμάτια
που άλλονε κοιτάς στα μάτια,
μ’ έκανες χίλια κομμάτια,
πάω να τρελαθώ,
είναι ο χωρισμός μαχαίρι
που με το δικό σου χέρι
παίρνει φόρα, με σκοτώνει,
όμως σ’ αγαπώ.
Νύχτα, σκοτεινιά κι είμαι μόνος,
σίδερο καυτό είν’ ο πόνος,
έτσι νιώθω τα έρημα βράδια,
τα δικά σου, μετράω, σημάδια,
ονειρεύομαι ένα σου βλέμμα
μέσα στο ποτό,
έτσι ζω από ‘κείνη τη μέρα
που το λάθος μου έγινε σφαίρα,
στην καρδιά βρήκε τον έρωτά μας,
ράγισα στα δυο.
Μ’ έκανες χίλια κομμάτια
που άλλονε κοιτάς στα μάτια,
μ’ έκανες χίλια κομμάτια,
πάω να τρελαθώ,
είναι ο χωρισμός μαχαίρι
που με το δικό σου χέρι
παίρνει φόρα, με σκοτώνει,
όμως σ’ αγαπώ.
