Όπου κι αν κρύβεσαι, θα έρθω να σε βρω,
ξανά την πόρτα της καρδιάς σου θα χτυπήσω,
και όταν κάποτε θελήσεις να σε δω,
ένα σου βλέμμα περιμένω για ν’ αρχίσω,
και όσα χάσαμε κι οι δυο να ξαναζήσω.
Μου φαίνεται πως είναι πια αιώνας,
στη σκέψη μου ατέλειωτος χειμώνας,
αγάπη μου, του χωρισμού ο χρόνος,
κι αβάσταχτος, της μοναξιάς, ο πόνος,
χίλιες φορές να ξαναζούσα,
εσένα πάλι θ’ αγαπούσα.
Όπου κι αν κρύβεσαι, θα έρθω να σε βρω,
εγώ δε γίνεται μακριά σου για να ζήσω,
και όταν νιώσεις πως, αλήθεια σ’ αγαπώ,
ένα σου βλέμμα μόνο φτάνει για ν’ αρχίσω,
και όσα χάσαμε κι οι δυο να ξαναζήσω.
Μου φαίνεται πως είναι πια αιώνας,
στη σκέψη μου ατέλειωτος χειμώνας,
αγάπη μου, του χωρισμού ο χρόνος,
κι αβάσταχτος, της μοναξιάς, ο πόνος,
χίλιες φορές να ξαναζούσα,
εσένα πάλι θ’ αγαπούσα.
