Τα κύματα χαϊδεύουν την ακρογιαλιά,
την ώρα που η μέρα σβήνει αργά αργά,
κι εγώ το φως σου ψάχνω μες τη σκοτεινιά,
ένα φιλί σαν μια σταλιά, μελιού γλυκιά.
Χλωμό του φεγγαριού το φως,
στα μαύρα σου τα μάτια μπρος,
χλωμή του ήλιου η ματιά,
μπρος στων φιλιών σου τη φωτιά,
μπρος στων φιλιών σου τη φωτιά.
Καινούργιες λέξεις θα σου βρω για να σου πω,
Αρκεί τα δυο γερά σου χέρια να κρατώ.
Αυτή η αγάπη δεν παλιώνει, δε γερνά,
και χίλιους πόθους σαν κρασί θα με κερνά.
