Σ’ όλα τα πλάτη και τη γης, μικρά μωρά πεινούνε
άρρωστα στούδε και πετσίν, και οι τρανοί τερούνε
άρρωστα στούδε και πετσίν, και οι τρανοί γελούνε
Χριστέ μ’ άλλα είπες σ’ ανθρώπς, και άλλα την εφτάνε
άπαν σην γήν μικρά μωρά, πεινούνε κι απωθάνε
άπαν σην γήν μικρά μωρά, πεινούνε κι απωθάνε
Χωρίς φαΐν, χωρίς νερόν και ξέρνε που να πάνε
έναν ελπίδαν σον Θεόν και τ’ άλλα όλα χάνε
έναν ελπίδαν σον Θεόν και τ’ άλλα όλα χάνε
Χριστέ άλλα είπες σ’ ανθρώπς, και άλλα την εφτάνε
άπαν σην γην μικρά μωρά, πεινούνε κι απωθάνε
άπαν σην γην μικρά μωρά, πεινούνε κι απωθάνε
Κλαίνε και ψάλλα φουν ψωμί, γιατρούς για ν’ άλλα ρούνταν
κι άση τρανούς κανείς κι ακούει, πεινασμένα κοιμούνταν
κι άση τρανούς κανείς κι ακούει, πεινασμένα κοιμούνταν
Χριστέ άλλα είπες σ’ ανθρώπς, και άλλα την εφτάνε
άπαν σην γην μικρά μωρά, πεινούνε κι απωθάνε
άπαν σην γην μικρά μωρά, πεινούνε κι απωθάνε
Το κλάμα να ‘τουν σκείς και βάϊ, σ’ όλα τα θαλασσάκρεα
κι άκουν μονάχονε φτωχοί, και κλαίν με μαύρα δάκρεα
Χριστέ μ’ άλλα είπες σ’ ανθρώπς, και άλλα την εφτάνε
άπαν σην γην μικρά μωρά, πεινούνε κι απωθάνε
άπαν σην γήν μικρά μωρά, πεινούνε κι απωθάνε
