Χριστέ μου, αγάπα τα φτωχά
της γειτονιάς κορίτσα
που μένουν σε μια κάμαρη
και ζουν σε μια αυλίτσα,
που λαϊκά φυλλάδια
διαβάζουν και δακρύζουν
και σε παλιά τετράδια
καρδούλες ζωγραφίζουν.
Χριστέ μου, αγάπα τα φτωχά
της γειτονιάς τ’ αγόρια
που η ζωή τούς έστειλε
βοριάδες κι ανηφόρια,
που πάνε στο νυχτερινό
για να γινούν ανθρώποι
την ώρα που τ’ αρχονταριό
κινάει για γλεντοκόπι.
Χριστέ μου, αγάπα τα φτωχά
κορίτσα και αγόρια
που ’χουν στις τσέπες μοναχά
δυο τρεις δραχμές για σπόρια,
που μες στα μάτια σε κοιτούν
και σου μιλάνε ίσια
κι έχουνε μάθει ν’ αγαπούν
ντόμπρα παλικαρίσια.
